film dobrze zrealizowany od strony technicznej.
Fabularnie od początku nie wiadomo, o co chodzi. Pojawiają się kolejne postaci, biorący udział w scenkach. Jako widz najpierw czułem zaciekawienie, potem pojawiła się wątpliwość, wkrótce zastąpiona przez niepewność. Coś mnie uwierało. Nie mogę napisać, że z puzzli wyłania się całość, ale na jakiejś płaszczyźnie reżyser niektóre elementy mozolnie stara się łączyć.
Film nie wyjaśni nam, co się działo w historii Argentyny, ale inteligentny widz żądny wiedzy szybko sprawdzi, że Argentyna bankrutowała bodaj 9 razy od roku 1945, kiedy miała szóstą gospodarkę świata.
Niepewność jutra musi odbijać się na obywatelach, a działania władz na pewno wchodziły w strefę ich bezpieczeństwa (na przykład na początku XXI w. państwo położyło łapę na ich oszczędnościach). Mieszkaniec dużego miasta musiał z jednej strony mierzyć się z niekomfortową sytuacją, z drugiej, starał się żyć jak dotąd. Reżyser funduje sporo scen, które mają pokazać jakąś sytuację stanu wyjątkowego (wieczorny grill, policjant w aucie itd.).
Nie znajdziemy w tym filmie odpowiedzi na pytania, kto i dlaczego jest sprawcą pewnych wydarzeń, ale "Historia strachu" chyba nie bez powodu tak się nazywa.
Nie bałem się, bo nie było czego, ale czasu nie zmarnowałem.
Film, moim zdaniem, w dość niecodzienny sposób pokazuje nastroje społeczne w Argentynie z pierwszej dekady XXI w.
Mogło być lepiej, ale film dość niestandardowy, dla cierpliwego widza, zadającego pytania.